Paralympische talentendag 2010

Eerste goalball trainingsweekend van het seizoen

Het einde van de rust was weer aangebroken. Op zaterdag 21 augustus was het over met de rust en stond er weer een ritje naar Eindhoven voor de boeg.

We waren niet helemaal compleet, omdat Bianca nog vakantie had, dus we waren met z’n vieren.

Na korte opwarming op de fiets hebben we ruim de tijd genomen om het EK te evalueren en over de toekomst te praten en te lunchen. We gaan weer om de week trainen, dus twee keer in de maand. Ons eerste toernooi zal zijn van 4 t/m 7 november in Venetië. Verder zal er veel aandacht worden besteed aan jong talent werven. Daarna was het echt tijd om eens te kijken of wij het goalballen na 6 weken nog niet verleerd waren. Ik moet zeggen dat het best tegen viel alle spieren en gewrichten weer in beweging te zetten. Ik heb toch de hele zomer ongeveer twee keer in de week de sportschool bezocht, maar moest er toch echt weer in komen. We hebben de dag afgesloten met een partijtje twee tegen twee.

’s Avonds was het over met de rust in de hostel. De dames- en de herenselectie waren weer tegelijk aanwezig! De heren klaagden dat het de afgelopen tijd lekker rustig was zonder ons en dat hun rust nu weer was verstoord. De heren hebben namelijk gewoon doorgetraind, omdat zij in oktober pas hun EK hebben.  

De zondag was voor ons ook weer een rustige dag. We hadden tot aan de lunch de zaal tot onze beschikking. Lekker wat partijtje twee tegen twee gespeeld in twee verschillende opstellingen. Verder geen gekke dingen gedaan. Het was duidelijk dat iedereen er weer in moest komen en daarom stond dit weekend in het teken van relax beginnen. Na de lunch zat het eerste trainingsweekend er dan ook op voor ons.

De periode na het EK

De trainingen staan weer voor de deur. Het is precies vijf weken geleden dat we uit Turkije kwamen.

De eerste week na het EK was mentaal een zware dobber voor ieder van ons. Er gaat van alles door je hoofd. Allerlei vragen zoals waar ging het nou allemaal mis en wat hadden we er aan kunnen doen. Ook vragen over hoe nu verder komen boven drijven. Krijgen wij van de bond nog de mogelijkheden en de faciliteiten om te trainen?

Hoe we nu verder gaan zullen wij tijdens onze eerste training horen.

De afgelopen vijf weken hebben wij elkaar nog regelmatig gezien. Onze eerste samenkomst was tijdens het feestje van Ilse. Zij vierde op 18 juli haar 18e verjaardag. Het was de eerste keer dat we elkaar weer zagen na het EK, dus het was best wel weer even slikken. Iedereen had een best moeilijke week achter de rug. Het feestje heeft ons goed gedaan.

De dag na het feestje kregen wij een mail van Mike uit het buitenland. Hierin vertelde hij dat wij van de bond de mogelijkheid krijgen te blijven trainen zoals we aan het doen waren. Hij stelde voor een evaluatie moment in te lassen tijdens het eerste trainingsweekend van 21/22 augustus. Na deze berichtgeving waren we allen nog meer gerustgesteld.

Een week later had Carla een bbq georganiseerd bij haar thuis met alle vijf de meiden. Hieraan voorafgaand hebben we de toerist uitgehangen. We zijn naar de Zaanseschans geweest. Daar is voor toeristen heel wat molens te zien. Ook hebben we een aantal beklommen.

's Avonds hebben we heerlijk genoten van de bbq. Het was een gezellige avond! Melly, Ilse en ik zijn blijven slapen, omdat het te ver reizen was naar huis. De volgende dag hebben we de lange terugreis naar huis gemaakt.

Het weekend er na ben ik zelf een weekendje naar Zandvoort aan zee geweest met een vriendin. We hadden een jubileum van 25 jaar vriendschap te vieren. We hebben een weekend doorgebracht in een hotel van Sunparcs. Het was heerlijk alles even los te laten en even te genieten van de zeelucht.

In het weekend van 7 augustus hadden Melly, Carla en ik een verjaardagsfeestje van Christa. Christa is een oud selectielid.

Het laatste weekend voor het eerste trainingsweekend bestond uit leuke dingen doen en nog even van de rust profiteren. Het begon met een feestje van een familielid die 12,5 jaar getrouwd was. Shoppen stond ook nog op het programma.

De afgelopen periode heb ik wat sporten betreft niet stil gezeten. Ik heb mijn fietstrainingen op de sportschool gewoon gevolgd. Op advies heb ik het wel wat rustiger aan gedaan. Dit is wel erg moeilijk en is ook niet altijd gelukt. Ook heb ik een nieuwe fietsles uitgeprobeerd. Ik ben al bijna vijf jaar bezig met intervaltraining op de fiets (RPM). Nu heb ik een duurtraining op de fiets gevolgd (UIC). Het lijkt heel veel op de RPM, maar is wat opbouw betreft een klein beetje anders. Wel is het fietsen op muziek het zelfde. De UIC is te volgen via een scherm waarop te zien is dat je in de bergen fietst. De instructeur houdt rekening met ons door het auditief voor aantrekkelijk te maken. Hij vertelt wat er te zien is op het scherm en wat er moet gebeuren. Dit keer was het fietsen aan het Gardarmeer in Italië. Ik heb deze les uitgeprobeerd, omdat wij vanaf september op de vestiging in Colmschate deze les gaan krijgen op het tijd stip dat wij de RPM volgden. Het is me erg goed bevallen en het lijkt me een goede combinatie met de intervaltraining.

Het weekend van 21/22 augustus is de start van een nieuwe trainingsperiode. In dit weekend wordt teruggekeken op de afgelopen periode en vooruitgeblikt op de komende periode. Ik heb geen idee wat er allemaal gaat gebeuren, maar uit de mailtjes van Mike haal ik dat hij vele ideeën in zijn hoofd heeft wat hij met ons wil delen. Ik ben dan ook erg benieuwd!!  

De lange terug reis (12 juli)

De terug reis begon om 23.30 lokale tijd, dus 22.30 Nederlandse tijd. Er stond een 3,5 uur lange bus reis op het programma naar het vliegveld in Ankara. Als je kunt slapen in de bus is dat geen probleem, maar ja voor mij is dat niet weggelegd. Om 03.00 uur stonden we op het vliegveld terwijl we pas om 09.00 gingen vliegen. Ja en daar zit je dan een paar uur te hangen op een bankje, even shoppen in twee winkeltje die er waren. Dan lijkt het wel of de tijd stil staat. Om 6.45 konden we dan eindelijk inchecken en konden we een nieuwe hangplek gaan zoeken. Ruim anderhalf uur later waren we blij dat we het vliegtuig in konden zodat we een paar uur de oogjes dicht konden doen. Ook toen was het voor mij niet echt slapen. Wel een beetje dommelen wat al een prettige manier was om 3 uur vliegen door te brengen. Een rustige landing werd het niet, want we hebben een aantal luchtzakken gehad vanwege het slechte weer boven Schiphol. Onze koffers zijn deze keer netjes uit het vliegtuig gekomen en afgeleverd op de band. Na het afscheid nemen ging iedereen op weg naar huis. Sommigen met de trein en sommigen werden opgehaald met de auto.

Ik ben samen met Bianca en Lennard met de trein naar het oosten van het land gereisd. Toen onze reis begon wisten we nog niet dat we veel ellende zouden mee maken op het spoor. Toen wij op de trein stonden te wachten hoorden wij al dat de treinen niet naar Enschede reden ivm herstelwerkzaamheden. Later bleek dat dit om de gewone intercity’s ging, maar wij hadden een internationale trein richting Berlijn. We waren zo blij dat we toch een rechtstreekse trein hadden en niet over hoefden te stappen. Gelukkig hadden wij een zit plaats. Naarmate de reis vorderde werd het al maar drukker en drukker. Dit kwam omdat er al treinen waren uitgevallen door noodweer. Vlakbij Amersfoort werd er omgeroepen dat station Apeldoorn over werd geslagen, omdat er problemen waren bij Apeldoorn door het noodweer. Niet heel veel later werd er omgeroepen dat er een omweg gemaakt moest worden naar Deventer via Zwolle. Ja dat is wel balen want dat levert natuurlijk vertraging op. Maar ja, wij hadden nog steeds een zitplaats en dan is het minder erg. Vlak voor Zwolle zegt Lennard tegen mij: “volgens mij moeten wij in Zwolle er uit en gaat de trein niet verder”. En wat bleek…….hij had nog gelijk ook. Ik vroeg hem of hij dat gehoord had, maar dat zei zijn gevoel. Het oosten van het land heeft er flink van langs gehad met het noodweer met het gevolg dat in Apeldoorn en Hengelo bovenleidingen waren geraakt. De internationale trein kon daarom niet verder naar Berlijn en stopte daarom in Zwolle. In Zwolle hadden ze bussen ingezet naar Deventer. Wel duizend mensen stonden in de rij om in een bus terecht te komen. Wij hebben even een poging gedaan, maar al snel waren we het beu en heeft Lennard ons mee genomen naar de andere kant van het station om daar op kosten van de sportbond een taxi te regelen. Dit is gelukt en wij zijn met nog drie anderen met een taxi busje naar Deventer gebracht. Daar was de reis voor Lennard en Bianca nog niet afgelopen, want zij moesten nog naar Almelo en Hengelo zien te komen. Vanuit Deventer reden er ook nog geen trein, dus moesten ze een taxi regelen. Ik heb de bus genomen en was om 16.15 thuis. Eindelijk zat de reis van ruim 17 uur erop. De dagen daarna heb ik flink wat slaap in moeten halen.

Een rust periode is voor ons aangebroken. Een tijd om de teleurstellingen een plekje te geven. Hoe we verder zullen gaan weten we niet. Ik hoop dat wij de mogelijkheden krijgen om te blijven trainen zoals wij deden in de nieuwe stijl. Ik ben ervan overtuigd dat dit een goede manier van trainen was. Nu hebben wij twee jaar tijd om toe te werken naar een volgend EK.   

Dag 5 van het EK (11 juli)

De dag begon met wat wedstrijden kijken. De eerste en onze laatste wedstrijd om de vijfde en zesde plaats was om 10.30 tegen Polen. Raar maar waar, maar we speelden nu zoals het hoorde. Nu zat er geen druk achter en toen konden we het wel. Erg jammer is dit. Het zou mooi zijn als we hier in de toekomst aan kunnen werken, want dit hebben we toch wel geleerd van dit toernooi. De wedstrijd hebben we met 1 punt meer gewonnen als de eerste wedstrijd, dus met 9-0.

Na de wedstrijd zijn we richting hotel gegaan om te douchen en onze koffers in te pakken. Aan het begin van de middag was de finale wedstrijd tussen Ükraine en Turkije. Ükraine heeft in de tweede verlenging met 1-0 gewonnen. Daarna was de officiële afsluitingceremonie. Na deze officiële gebeurtenissen was het tijd voor de lunch. Om 15.30 gingen we met de bus, want er stond tot 19.30 een rondtour gepland. We bezochten o.a. een park en een glas museum. Het was jammer dat bepaalde onderdelen die we bezochten voor blinden en slechtzienden niet echt interessant waren. Ach, we waren er wel even uit en hebben toch wat van de omgeving mee gekregen. Dat gebeurd meestal niet tijdens een toernooi. Na deze rondtour was het tijd voor onze laatste avond maal in het hotel. Om 21.30 lokale tijd zaten wij volledig gekleed in het oranje klaar in de lobby van het hotel voor het aanmoedigen van het Nederlands elftal tijdens de finale van het WK. Samen met Spanje hebben wij de wedstrijd gevolgd. Het was best leuk om dit zo eens mee te maken. We hebben behoorlijk wat gezongen en het gezellig gemaakt. Helaas was het aan het begin van de verlenging tijd om aan onze terug reis te beginnen. Er waren wat teams die al vroeg een vlucht moesten halen. We moesten dus de wedstrijd verder volgen via de Turkse radio. Jammer dat we geen feestje in de bus hebben kunnen vieren. De Spanjaarden hielden het overigens rustig.

Dag 4 van het EK (10 juli)

Zoals ik al zei was de bespreking niet echt goed voor mij, want het was niet echt een beste  nacht voor mij.

De dag begon weer vroeg om 7 uur en om half acht het ontbijt. Lennard werd deze dag 26 jaar en heeft dit geweten. Al zingend gingen wij in de lift naar de ontbijtzaal. Het ontbijt in het hotel was altijd zeer goed. Je kon van alles krijgen van brood tot fruit enz.

Onze eerste wedstrijd begon weer om 10.00 uur tegen Spanje. Dit is altijd een leuke wedstrijd, omdat wij ze goed kennen van andere toernooien en weten hoe ze spelen. We hadden nog een appeltje met ze te schillen van het vorige toernooi in Malm�, dus de druk om te winnen lag hoog.

Dit was voor mij persoonlijk niet zo�n beste wedstrijd. Ik had geen idee waar het aan lag, maar op de ��n of andere manier ging het verdedigen niet zo als anders. De laatste 5 minuten ben ik er uit gehaald en moest ik op de bank zitten. Helaas hebben we de wedstrijd verloren met 6-2.

Het was voor mij een emotioneel moment, want deze wedstrijd hadden we moeten winnen, omdat we de dag ervoor ook 2 wedstrijden hadden verloren. Om nog de kruisfinales te halen was dit een belangrijke dag voor ons en we hebben dit niet waar kunnen maken. Het was mentaal een zware ochtend voor mij. Op dat moment had ik geen idee waar het aan lag. Achteraf denk ik dat de druk om te winnen te hoog was en het beladen gesprek van de avond ervoor heeft mij waarschijnlijk niet goed gedaan.

Voor de lunch heb ik mijn bovenbenen door Lennard laten behandelen, want deze zaten helemaal vol met lactaat en voelde daardoor heel zwaar aan. Na de lunch hadden we nog ruim de tijd voordat onze volgende wedstrijd was om 16.00 uur. Ik heb mijn tijd gebruikt om eens een ontspannende douche te nemen en mijn zonde te overdenken. Daarna heb even lekker drie kwartier ontspannen op bed gelegen met een muziekje aan.

Deze ontspanning heeft mij geholpen om weer opgeladen aan de wedstrijd tegen Hongarije te beginnen. Ik moest even weer mijn zelfvertrouwen terug krijgen. Ik werd ondanks het slechte spelen gewoon weer opgesteld in de basis. Gelukkig kon ik spelen zoals ik altijd doe en ging het weer goed. Daarom was het volgens mij ook geen fysiek probleem, want anders zou het dan ook niet goed gaan. Helaas hebben we deze wedstrijd ook verloren met 4-3.

Na deze wedstrijd was het voor ons definitief dat wij de kruis finales niet hadden gehaald. De Hongaarse coach kwam nog naar mij toe om mijn een compliment te geven over mijn spelen. Op dat moment zit je daar natuurlijk niet op te wachten, want ja het is gebeurd en de limieten zijn niet gehaald. Achteraf kan je dit compliment in je broekzak steken en doet het je zeker wel wat. Vorig toernooi ook een compliment van de Isra�lische coach gekregen, dus dat is wel leuk.

Toen we aankwamen in het hotel hebben we dit verlies met elkaar gedeeld. Het is zuur na zo�n intensieve trainingsperiode. Een periode van een half jaar is naar mijn idee te kort geweest en mentaal moeten wij nog heel veel leren. De vraag die wij ons hebben gesteld is waarom kunnen wij wel een goede wedstrijd in Malm� spelen tegen Amerika die toch hoog in de ranglijst staat en lukt het ons niet op een EK tegen landen die minder hoog in de ranglijst staan. Mijn conclusie is dat de druk om te presteren ons belemmerd in het spel.

Na het eten kreeg Lennard van de dames die ons team begeleide een taart voor zijn verjaardag. Hiervan hebben wij nog even lekker genoten. Voor het slapen heeft Lennard nog zijn rondje gemaakt met behandelen, want ja de volgende dag was er nog 1 wedstrijd te gaan om de vijfde en zesde plek.

Dit is mentaal een behoorlijke opgaaf, maar ik vind dat wij dit als team goed kunnen oppakken. Wij kunnen de verdrietige momenten goed ombuigen naar vrolijkheid en dit is een teken van een sterk team.

Dag 3 van het EK (9 juli)

Om 7 uur ging de wekker. Ik had gelukkig goed geslapen, maar dit was niet voor iedereen het geval. Wij hadden tijdens dit toernooi heel veel last van blaffende zwerf honden en de moskee die om 4.30 zijn aanwezigheid melde.

Onze eerste wedstrijd was om 10.00 uur tegen Polen. Een uur voor de wedstrijd begonen we met de voorbereiding, de warming up. Dit moest op een creatieve manier, want de ruimt was er niet en buiten was het te warm. Deze eerste wedstrijd hebben we goed gespeeld. Onze eerste wedstrijd is meestal niet zo best, maar dit keer ging het goed. We hebben gewonnen met 8-0.

De tweede wedstrijd tegen Turkije is helaas afgelopen op een verlies van 4-3. We hebben de de winst van daarvoor niet kunnen vast houden. Wat er precies mis ging kan ik niet meer terug te halen.

De derde wedstrijd tegen Ukraine was ook geen beste wedstrijden. De Ballen vlogen ons om de oren. We hebben deze verloren met 8-0.

Na deze teleurstellende dag zijn we na wat ontspanning bij elkaar gekomen om de dag te bespreken en te kijken wat de oorzaken waren van de verloren wedstrijden. Er is veel gezegd en geuit. Of dit goed is geweest vraag ik mijzelf af. Misschien voor de andere dames wel, maar voor mij is dit denk ik geen goed moment geweest, want dit heeft zijn uitwerking gehad de volgende dag. �s Avonds na het eten heeft Lennard zijn rondje weer gemaakt om iedereen weer fit de volgende dag het veld in te laten gaan.

Dag 2 van het EK (8 juli)

Na een niet al te beste nacht voor een aantal van ons ging de wekker om acht uur, dus dat viel wel mee.
Er was nog veel onzekerheid over onze koffers. Ook was het daarom onzeker of wij zouden gaan spelen. Tijdens het ontbijt vertelde Mike wel de opstelling voor het geval we de koffers voor een bepaalde tijd toch kregen en we toch konden spelen. Uiteindelijk is de wedstrijd verplaatst naar de volgende dag, want het was niet te zeggen wanneer de koffers zouden komen. Mike is de hele ochtend druk aan het bellen gegaan. De mogelijkheid was zelfs aanwezig dat we moesten gaan shoppen, maar dat hebben we zolang mogelijk uitgesteld, omdat dat natuurlijk heel veel energie kost.
na het ontbijt hebben sommige nog een behandeling gehad van Lennard om de pijntjes die er waren te verminderen. 
We hebben nog een bezoekje aan de apotheek gebracht, omdat er wat noodzakelijke medicijnen nodig waren. Daarna hebben we de zaal bekeken, want deze lag op een paar minuten lopen bij het hotel vandaan. Toen wij terug kwamen was Mike nog druk bezig met informatie te verzamelen. De lunch was prima geregeld tijdens dit toernooi, want we kregen gewoon een warme maaltijd in het hotel. 
Tijdens de lunch werd er al meer duidelijk over onze koffers, maar garanties waren er niet. Het zag er naar uit dat ze 's avonds zouden komen.

Eerst hebben we offici�le openingsceremonie bijgewoond. Dit was een ceremonie van rondjes lopen en luisteren naar toespraken. We hadden afgesproken nog even te wachten met shoppen totdat er meer informatie kwam. Naarmate de middag vorderde werden de berichten steeds positiever, maar het shoppen bleef in ons achterhoofd. Eerst hebben we de eerste twee wedstrijden van het toernooi gekeken. Daarna hebben we nog even gerelaxt, want om een uur of zes stond er een boottocht op het programma. Het deed een beetje denken aan de grachten tocht in Amsterdam.
Daarna werden we afgeleverd bij een shoppingmol. Daar zaten we biet echt op te wachten, dus zijn we bij een koffietent terechtgekomen. Eindelijk kwam de bus om half negen die ons naar het hotel bracht voor ons diner. Toen we in het hotel aankwamen waren we helemaal blij, want onze koffers waren gearriveerd!! Het eerste wat we hebben gedaan is de deo spuit te voorschijn halen. We hebben nog heerlijk gegeten en zijn daarna naar onze kamers gegaan om onze spullen klaar te maken voor de volgende dag. En toen.........lekker naar ons bedje om ons voor te bereiden op 3 wedstrijden.

Dag 1 van het EK (7 juli)

Om elf uur hadden we ons verzameld op Schiphol. Iedereen was al voor elf uur aanwezig. Bij het inchecken begon de de ellende al. De bagage banden bij de incheckbalies bleken een storing te hebben. We moesten wachten tot dat deze weer gingen lopen. Ik weet niet hoe lang het heeft geduurd, maar wel een tijdje. Toen we uiteindelijk in het vliegtuig zaten duurde het nog anderhalf uur voordat we de lucht in gingen, omdat er nog veertig passagiers na ons in het vliegtuig moesten. Dan denk je dat je het allemaal hebt gehad als je eenmaal op hoogte bent en geland bent, maar dat bleek minder waar.........
Op het vliegveld van Ankara aangekomen bleken onze koffers doorgevlogen te zijn naar Istanbul, of dat ze nog in Amsterdam waren. Waar ze nou precies waren weet ik niet, maar 1 ding was duidelijk wij hadden ze niet. Je begrijpt dat er enige onrust ontstond, want al onze goalball spullen zaten er in en de volgende dag moesten we al spelen. Na wat formulieren in vullen en hulp van een tolk kregen we te horen dat de koffers in de nacht zouden aankomen. De organisatie stond al te popelen om ons mee te nemen, want we moesten een trein halen. Dat was overigens nieuwe informatie voor ons, want we zouden met een bus vervoert worden. Dan zit er niks anders op dan het te accepteren en in de bus te stappen op weg naar het station. Je druk maken heeft geen zin, want je schiet er niks mee op, maar leuk is anders. De treinreis was nog eens anderhalf uur. Na een Turks vijf minuten (denk wel 15 minuten) in een bus kwamen we dan eindelijk na 13 uur reizen aan in het hotel om kwart voor elf lokale tijd, dus kwart voor tien Nederlandse tijd. In het hotel aangekomen kregen we gelukkig nog een warme maaltijd. Daarna zijn we gaan slapen. Het was weer een bijzondere dag met weer veel belevenissen.